Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        nogę przydeptuje~Noc już ogarnęła ziemię, gwiazdy srebrną
 2     1, 4 |         pociekły po twarzy, gdy ogarnęła oczami te pola ojcowe, tę
 3     1, 6 |            Przerażająca cichość ogarnęła ziemię.~Umilkły pola, przycichły
 4     1, 8 | chałupach wszystkich. Wieś całą ogarnęła ciekawość, na czym się to
 5     1, 11|        bez tych jej strzyżek...~Ogarnęła się nieco w komorze i wyszła
 6     2, 14|         by uschnęła z tęsknicy!~Ogarnęła oczami drogę, zasypane domy,
 7     2, 14|       Cóż ja! Cóż?...~Niemoc ją ogarnęła, niemoc ogromna, cicha i
 8     2, 14|      łóżka dla ciepła; ciemność ogarnęła izbę, tylko księżycowe światło
 9     2, 18|        zaczęła doić.~Cichość ją ogarnęła, że by najlżejszy szelest
10     2, 22|      wolna i niegłośno.~Cichość ogarnęła izbę, że jeno wrzeciona
11     2, 24|         popłakujących żałośnie, ogarnęła je sobą i dziw nie zadusiła
12     2, 24|       szykując nawet śniadania, ogarnęła się, jak mogła najlepiej,
13     2, 24|       przyparty do kraty; cisza ogarnęła kościół, że każde słowo
14     3, 30|         Dopiero kiej się i sama ogarnęła, zwołała wszystkich do jadła
15     3, 31|        nabożna i święta cichość ogarnęła pola, jakby się rozpoczęło
16     4, 37|         doczekawszy się kowala, ogarnęła się świątecznie i poszła