Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           że już słońce było coraz niżej, powstał i krzyknął do Walka:~-
 2     1, 5 |        mroczniej było i zimniej, i niżej dymy rozsnuwały się po nagich
 3     1, 9 |            ogarniał, bo szły coraz niżej i coraz większymi stadami,
 4     1, 11|          poskręcane drzewa i coraz niżej chyliły oszroniałe i senne
 5     2, 13|      dusząca: chmury opadały coraz niżej, zwalały się z lasów rozkotłowaną
 6     2, 21|        mogła, przyginała się coraz niżej i ledwie nogi potrafiła
 7     2, 24|          wprost niego stojał, jeno niżej nieco, i nie mógł oderwać
 8     3, 30|          głowy pochylały się coraz niżej, czasem jęk wyrwał się skądciś,
 9     3, 31|        pobladła chyląc głowę coraz niżej.~Jagna właśnie sień przechodziła,
10     3, 32|      przytrząśniętych. Wieś leżała niżej, jakby we dnie michy wielgachnej,
11     3, 32|        lotem i już z wolna i coraz niżej opadających.~Parli się tak
12     3, 34| czerwieniało opuszczając się coraz niżej i po całym świecie, po polach
13     4, 37|         kłosami, chyliły się coraz niżej, jakby do nóg przypadając
14     4, 42|         oczami po Lipcach leżących niżej, a całych jeszcze we mgłach,
15     4, 43|       stron, opuszczając się coraz niżej i groźniej.~Strach wionął,
16     4, 45|        gdyż pszczoły opadały coraz niżej, jakby zamierzając opaść