Tom, Rozdzial

 1     1, 12|       cofał się, bił skrzydłami i krzykał, aż zuchwale wskoczył za
 2     2, 15|            że często gęsto Bartek krzykał do nich przekpiwając:~-
 3     2, 19| popuszczały, to ino przytupywał a krzykał la zachęty!~Antek zaś hulał
 4     2, 19|            już znowu ponosił, już krzykał, czasem jaką piosneczkę
 5     2, 22|          wokół prał, co wlazło, i krzykał:~- Nie znalazłaś se mężyny,
 6     2, 24|          kużden się rwał, rzucał, krzykał, co mu sił starczyło, że
 7     2, 25|           przed siłą, a naród zaś krzykał groźnie, następował na nich
 8     2, 25|           się rozlewać, ktoś znów krzykał na cały bór, aż się rozlegało,
 9     4, 37|          piosneczką huknął albo i krzykał z gorącości.~Zaś u Borynów,
10     4, 38|       wychylał się z półkoszków i krzykał do pieszych, gdzie znowu
11     4, 38|          podśpiewywał z uciechy i krzykał na Żyda o gorzałkę, niejeden
12     4, 40|      wysoko, górnie nad światem i krzykał z mocą niepojętą do słońca;
13     4, 40|     gołymi piętami końskie boki a krzykał radośnie.~- Jaki to chwat!
14     4, 41|       laczego prał konie, a ostro krzykał na kobiety, bych się prędzej
15     4, 42|      Obaczycie! Hej! obaczycie! - krzykał radośnie, wchodząc na swoje
16     4, 42|          pierwszego i najgłośniej krzykał, najzapamiętalej bił w podłogę,