Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         przechodził miejscami -w kłótnię, że jakie takie mocne słowo
 2     1, 5 |      turbacje poszły, i swary, i kłótnie po chałupach, boć wiadomo
 3     1, 5 |  podnosiły się wrzaski pijaków i kłótnie.~Jakoś już o samym wieczorze
 4     1, 10|        mówić:~- Na psa wszystkie kłótnie i o co jeszcze? O to głupie
 5     2, 20|   pogwary ciągłe, obmowy, kwasy, kłótnie, sąsiedzkie swary, nowinki -
 6     2, 24| niepamięć przykazań Bożych i one kłótnie wieczne, bijatyki, pijaństwa -
 7     2, 25|         ciągłe biadania, swary a kłótnie, a bijatyki, boć naród cierpiał,
 8     2, 25|   nieprzyjacioły.~Milknęły wtedy kłótnie, przygasały spory, dobrość
 9     3, 29|         czym pomocny.~Przyciszał kłótnie, spory łagodził, doredzał,
10     3, 31|        na wsi przycichały swary, kłótnie a sprawy wszelkie, bo robota
11     3, 33|         gąsiąt; to o dzieci szły kłótnie, to o szkody somsiedzkie,
12     3, 35|     trafiając akuratnie na srogą kłótnię.~Szymek bowiem zaraz po
13     4, 37|          indyczka, gotowa zrobić kłótnię.~Kowal jeno gruchnął rechocącym
14     4, 37|           bo tam już jeno swary, kłótnie, a obraza boska... Nie ludzie
15     4, 44|          wszędy zawrzały spory a kłótnie, zwłaszcza Grzelowe stronniki
16     4, 49|          po wsi kieby poszaleli, kłótnie wrzały po wszystkich chałupach,