Tom, Rozdzial

 1     2, 13|        nie bez złość, nie... - jąkał cicho stary.~- A juści -
 2     2, 13|  oszukańce... Chrystobije... - jąkał stary oklepując krowę, jeno
 3     2, 14|        będzie... pierunem... - jąkał przestraszony.~- Wieczór
 4     2, 20|        jeszcze mie kujnie... - jąkał się, wystraszonymi oczami
 5     3, 28|        święta.~I długo jeszcze jąkał nowinki, ale Hanka, wyprawiwszy
 6     3, 28|      aby zda się do siewu... - jąkał zaskoczony niespodzianie.~
 7     3, 29|  szkody... czujący piesek... - jąkał Bylica idąc go przyciszać.~
 8     3, 30|         jak może... juści... - jąkał cicho.~Zamilkli na długo.~-
 9     3, 30|         na mnie?... no... no - jąkał zdumiony, całkiem wytrzeźwiawszy,
10     3, 31|      wraz ze mną... juści... - jąkał Bylica przyginając się do
11     3, 33|  klamrami ściągnąć... dyć... - jąkał stary Bylica.~- Kiejście
12     4, 40|     Któż to me posłucha, co? - jąkał zmieszany.~- Masz rozum,
13     4, 42|       jeno matula przykazali - jąkał płaczliwie.~- Co tam matula!
14     4, 43| Jagusiu, co ty wyrabiasz, co - jąkał zdumiony.~- A to, żeście
15     4, 46|        go przestrzec, juści... jąkał Bylica.~- A może to co drugiego,
16     4, 47|        poredzę, sieroto, co? - jąkał bezradnie.~Zerwała się nagle