Tom, Rozdzial

 1     3, 26|        oko w oko z Jagustynką.~- Jagata! - krzyknęła tamta z wydziwem
 2     3, 30|         umiała ucierać.~- Albo z Jagatą, to ją na odpusty poprowadzisz -
 3     3, 31|         nie ma kto ukraść.~- A z Jagatą się jej nie udało: stara
 4     3, 33|     nazajutrz rano rzekł:~- Żeby Jagata była całkiem bez grosza,
 5     4, 37|         by wespół z Jagustynką i Jagatą, która się była przywlekła
 6     4, 37|       nich nie zaznał - wtrąciła Jagata przerywając głośne modły.~-
 7     4, 37|  pacierze trzepał głośniej niźli Jagata i wypominał dobroście nieboszczyka,
 8     4, 37|         szepnęła Jagustynka, zaś Jagata przerywając pacierze jąkała
 9     4, 37|   rozeszli, ostał jeno Jambroż i Jagata, bych już czuwać do rana.~
10     4, 37|     modrawym obłokiem. Jambroż z Jagatą, wsparłszy się o niego głowami,
11     4, 37|     przykryli go prześcieradłem. Jagata mamrotała przy nim pacierze,
12     4, 39|          tyla co kajś pod chórem Jagata głośno trzepała pacierze.~
13     4, 43| posiedział jaką chwilę, to stara Jagata rozpowiedziała jedno i to
14     4, 45|         zachrypiał:~- Dyć to ja, Jagata! - uniesła się rozkładając
15     4, 47|     wywartej na rozcież chałupy.~Jagata leżała w sieniach pod progiem,
16     4, 48|        ręce i wstąpił do Kłębów. Jagata leżała już z całą paradą