Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |      wzmagał się z każdą chwilą; głucha wrzawa huczała niby bór,
 2     1, 9 | pochylone nad ziemią...~Bolesna, głucha cisza przygnietła świat.~
 3     2, 13|   poczerniał, cisza się uczyniła głucha, przygasły światłości, sine
 4     2, 15|      kryć się z tym musiał, to i głucha, paląca zazdrość parzyła
 5     2, 23|     ciemna i boleśnie wzburzona, głucha, a pełna dziwnego ruchu,
 6     2, 23|      dusza drętwiała, przywalona głuchą martwotą grobu, a chwilami
 7     2, 23|        nieprzejrzaną, w pustkę i głuchą samotność, by oddawać się
 8     3, 26|      ździebko nad ziemią czarną, głuchą i zgoła w mrokach zagubioną.~
 9     3, 26|         brzega, była zamknięta i głucha; jakiś przodek od wozu i
10     3, 30|    chłodny, gwiazdy nie wzeszły, głucha cichość ogarniała świat,
11     3, 33|        buchnął niemy krzyk i jak głucha błyskawica przeleciał nad
12     3, 36|        słońca, jeno Jagusia była głucha na wszystko.~W izbie cicho
13     4, 40|         nie matyjasiły, noc była głucha, chociaż widnawa, gwiazdy
14     4, 43|          nocy, siedziała ślepa i głucha na wszystko, szepcąc jeno
15     4, 44|          nimi przed naczelnika z głuchą, rozjuszoną wrzawą, przysapując
16     4, 49|           ale Jagusia była jakby głucha na wszyćkie prośby i przekładania,