Tom, Rozdzial

 1     1, 11|      całą niedzielę. A masz, człowieku, robotę? - pilno rób, kulasów
 2     1, 11|   tela twoje - od tela moje, człowieku."~- Tak to, tak! Górą, kiej
 3     1, 11|   ziarnem dojrzałym!~- A ty, człowieku, masz tylko jedno wiedzieć -
 4     1, 11|   polu obrobił. A kiej masz, człowieku, brogi pełne i stodoły pełne
 5     2, 13|    wedle niego dzieje! A ty, człowieku, sama bierz wszystko na
 6     2, 21|   łeb, nie wyślizgniesz się, człowieku, nie!~To Hanusia jeno zasiekała
 7     2, 22|  przygięte do ziemi, żyjesz, człowieku, zabiegasz, turbujesz się,
 8     2, 22|     pod wodą głęboką żyjesz, człowieku...~W ciemnicy, człowieku,
 9     2, 22|     człowieku...~W ciemnicy, człowieku, orzesz żywota rolę i płacz
10     2, 22|      tarzasz gwiezdną duszę, człowieku, w błocie.. . Opowiadali
11     3, 27|      poredzisz przeciw doli, człowieku? czym się oprzesz, kruszyno?~
12     3, 33|     będą się panoszyć, a ty, człowieku, zdychaj.~- Kaj się to wszystko
13     4, 37| niczym...~A cóżeś to ty sam, człowieku, który się puszysz, a dmiesz,
14     4, 37|    panem wszystkiego świata, człowieku?...~A bych ci kto raje dawał -
15     4, 37|   żenie po świecie.~Boś ano, człowieku, w pazurach śmierci, jako
16     4, 42| rzekł posępnie:~- Ciesz się, człowieku, dzisia, bo jutro zapłaczesz! -