Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |        wino, Kuba się zatrzymał bezradnie, spozierając nieśmiało w
 2     2, 13|         go odeszła, oglądał się bezradnie, nie wiedzący, co począć...
 3     2, 24|       młynowi, reszta zaś stała bezradnie jak to stado owiec, kiedy
 4     3, 29|     rozpacznie.~Ksiądz rozłożył bezradnie ręce przestępując z nogi
 5     3, 30|       złości i na drogę wyszła, bezradnie wodząc oczyma po świecie
 6     3, 30|   rozwodząc, czasami przystając bezradnie i tocząc rozpalonymi oczyma,
 7     3, 33|     lamenty, tłocząc się dokoła bezradnie, aż dopiero nadbiegłe chłopy
 8     3, 36| zapomniał o wszystkim i błądził bezradnie rękoma dokoła siebie, pacierz
 9     3, 36|         co bądź, wypuścił kołek bezradnie.~Za brogiem, od samej drogi
10     4, 39|         strachem, obracając nim bezradnie w roztrzęsionych rękach.~-
11     4, 41|         i zrywał się z miejsca, bezradnie latając oczami po świecie,
12     4, 41| Zmarnuje się wszystko!- szeptał bezradnie.~- Z duszy serca rad bym
13     4, 44|    spozierając po sobie niemo i bezradnie, ani w myślach postały sprzeciwy,
14     4, 45|  zmieszany, rozglądał się jakoś bezradnie dokoła.~Pusto było na polach,
15     4, 47|   poredzę, sieroto, co? - jąkał bezradnie.~Zerwała się nagle z dzikim
16     4, 48|      białe podkolania, rozłożył bezradnie ręce i wstąpił do Kłębów.