Tom, Rozdzial

 1     1, 8 |            chociaż za to skarcił z ambony, to mi rzekł, że za te krzywdy
 2     1, 9 |    jarzącymi światłami, a ksiądz z ambony wypominał nieskończone litanie
 3     2, 20|           aż ksiądz potem karcił z ambony, no i drugie szły sprawy.
 4     3, 27|   powiedała, o czym ksiądz mówił z ambony i kto był w kościele; gwarno
 5     3, 28| cierpiących, nie potrza mu o tym z ambony krzykiwać! Moiściewy, dobrze
 6     3, 30|            do narodu i wychylony z ambony, jął sielnie wytrząchać
 7     3, 32|            bywają procesje!...~- Z ambony zapowiadał na dzisiaj, to
 8     3, 33|       gotów go jeszcze wypomnieć z ambony! Z taką to i człowiek flaczeje.
 9     3, 35|             Prawda to, że ksiądz z ambony kogoś wypominał?...~- Słyszałeś,
10     3, 35|          żeby ją zaraz wypominać z ambony prawie po imieniu... tego
11     4, 38|          skończyła, jeszczech ta z ambony ksiądz wygłaszał zapowiedzie
12     4, 38|      spodział, co dzisiaj spadną z ambony! Juści, trudno chłopakowi
13     4, 39|        było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę! Nieboszczyk w grobie
14     4, 39|          podziale. Mawiam ciągle z ambony: zgodą stoi wszystko na
15     4, 39|           to by już dawno wyklął z ambony!~- Pewnie, juści! - przytwierdzała
16     4, 45|           jakby je kto wypominał z ambony, że nieraz chciało się jej