Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       ją kowal krzepko ujął pod żebra, nogą otworzył drzwi i wyrzucił
 2     1, 5 |        czym twardym, żeby mu aż żebra zapiszczały- zaraz byłaby
 3     1, 7 |     smokowi, któren ściskał, aż żebra trzeszczały , i tak całował,
 4     1, 7 |   kobieta, to bym wama ździebko żebra zmacał za powiedanie takie...~-
 5     1, 9 |       też było narodu gęsto, aż żebra trzeszczały przy stole,
 6     1, 10|  pociotkowi, co jeszcze od żniw żebra se lekuje... - wykrzyknął
 7     1, 12|     drabiny pod okienkami, niby żebra, prześwitywały pod światło...~
 8     2, 15|       ciepnąć do wody! Że mu ta żebra popękały od żerdek, nic
 9     2, 17|     macica przewróciła i cztery żebra pękły! A tak jęczy cięgiem,
10     2, 19|     drugie, a Mateusz, że mu to żebra jeszcze nie popuszczały,
11     2, 24|         ci, którym nieraz Antek żebra zrachował kijaszkiem...~
12     3, 26|        dachu widać było kiej te żebra nagie.~- Wiatry zerwały,
13     3, 33|         kiej rozcięte w poprzek żebra sterczały przepiłowane ściany
14     4, 38| kościoła i tak go napchał, jaże żebra trzeszczały, a cięgiem jeszcze
15     4, 41|        każdemu z osobna pomacał żebra i poniechały!~- Cie, takiś