Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |   alkierza, z kowalem na czele, wyszli.~Potem, kiedy już Jankiel
 2     1, 10|             mruknął przez zęby.~Wyszli przed karczmę, świeciło
 3     1, 12|        go pogłaskał po twarzy i wyszli z Jambrożym na podwórze.~-
 4     2, 16|        większej gródki.~Chłopcy wyszli, ale Jasio jeszcze z opłotków
 5     2, 16|  zbierać! ~Jakoż w pacierz może wyszli wszyscy, prócz Jagustynki,
 6     2, 17|          jakbym uradzał społem.~Wyszli markotni nieco, bo chociaż
 7     2, 21| zalegały tak wysoko, a pokrótce wyszli na pola - ale tam szły takie
 8     3, 27|  pogrążała się w cieniach, kiej wyszli społem na dzień dogasający,
 9     3, 32|         wszystkie! Już idą! Już wyszli z lasa, już są na topolowej! -
10     3, 33|        jakiś strach śmiertelny.~Wyszli pokrótce, sfrasowani i pełni
11     3, 33| milczeniu zgrozy, jakby z grobu wyszli.~- Każdemu przyjdzie na
12     3, 35|         dziwota, co zjałowiała.~Wyszli na ugory. Okopcone i zrujnowane
13     4, 39|        A skoro ksiądz skończył, wyszli zaraz wszyscy na smętarz.~
14     4, 40|     jako te łuny dalekie.~- Jak wyszli o chłodzie, to ani chybi,
15     4, 46| przyjechał z boru, kiej dopiero wyszli; Antek wziął zaraz rychtować