Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |  pochwalony Jezus Chrystus!~- Na wieki wieków, moja Agato, a dokąd
 2     1, 2 |       zabrzmiał jakiś głos.~- Na wieki!... - odrzucił machinalnie
 3     1, 5 |          będzie pochwalony.~- Na wieki. Siadajcie z nami, zmieścimy
 4     1, 5 |    uchylał czapki i głośnym: "Na wieki!" odpowiadał na pozdrowienia
 5     1, 7 |          będzie pochwalony!~- Na wieki... Mateusz!~- Jam ci, Jaguś,
 6     1, 7 |    drzwiach z pochwaleniem.~- Na wieki! - odrzekli chórem.~- Spiesz
 7     2, 14|       Boga, Jankiel odrzekł: "Na wieki!" i kiwał się zwyczajnie
 8     2, 22| spojrzała nań gniewnie i rzekła:~Wieki tak całe poklęczysz za grzechy,
 9     2, 25|       nieraz widziało, jakoby na wieki pogasły wszelkie światłości;
10     3, 26|       ledwie wykrztusiła.~- A na wieki! Kto tam? - ozwał się po
11     3, 27|         że te ziemie będą ich na wieki.~Trzy niedziele całe, a
12     3, 34|         boby już poniektóre całe wieki ostawały między nami - mówił
13     4, 48|         Ady bym cię przeklęła na wieki i wydarła ze serca, choćby
14     4, 49|          odzieniu, pohańbiona na wieki, skrzywdzona ponad człowiecze
15     4, 49|          druga.~- Byś sczezła na wieki!~- By cię święta ziemia