Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   Oglądnąłem za się niczego nie widno, cicho całkiem. Złe mę kusi
 2     1, 6 |    wreszcie do chałupy.~W izbie widno było i ciepło, ogień buzował
 3     1, 8 |       Dominikowej.~W izbie było widno, zamieciono, czysto - spodziewali
 4     1, 8 |         idących.~W karczmie też widno nie było, a wiater przez
 5     1, 12|         chciał je zgarniać, tak widno toczyły się po kożuchu;
 6     2, 16|         po dryganiu pleców było widno, jaka ją męka ozdzierała.~
 7     2, 16|         powróci, sama, bo duszy widno jeszcze nie stracił całkiem.~-
 8     2, 24|         nosem Kobusowa.~- Toteż widno, co bez złość Antek podpalił. ~-
 9     2, 25|        wir, że już nic nie było widno, kromie splątanych kup tarzających
10     3, 28|     stoi, a skoro go brakło, to widno dopiero, co chłop znaczy.
11     3, 28| przesalając, gdy wleciał kowal.~Widno mu było z twarzy, że ledwie
12     3, 30|    komorze zaś, zawdy mrocznej, widno było, światło buchało dziurą,
13     3, 31|    kościoła nikogój jeszcze nie widno! - objaśniła po chwili Jagustynka,
14     3, 36|         frasobliwie po świecie.~Widno było jak w dzień, księżyc
15     4, 43|       gwizdał coraz głośniej.~- Widno z tego, co wam Pan Jezus