Tom, Rozdzial

 1     1, 4 | śpiewał jednym ogromnym głosem wiary; a przodem ciżby, w skrętach
 2     1, 12|  obcinać kulasa! Prosto nie do wiary! Krew go mocno odeszła.~
 3     2, 16| przypadali sercami i całą mocą wiary ognistej i dufności oddawali
 4     2, 22|        a cudne i wprost nie do wiary, że wrzeciona z rąk leciały,
 5     2, 23|    zdumień, w prześwięty kwiat wiary i modlitewnych uniesień,
 6     2, 24|    insze i zgoła niepodobne do wiary...~Noc się z wolna zrobiła
 7     2, 24|   Jagna przecież, nikt by temu wiary nie dał, nie stary; taka
 8     2, 25|        młynem. Nie dawano temu wiary, boć dopiero marzec dobiegał
 9     2, 25|  chłopski las.~Nikt temu zrazu wiary nie dawał, bo skoro do tela
10     2, 25|       bo chociaż jeszcze nikto wiary pełnej nie dawał, ale wszyscy
11     3, 34|   uwierzyłem.~- Bo to i nie do wiary! Zrazu nikto nie powierzył.
12     4, 43|   złapiesz za głowę i nie dasz wiary! A to wczoraj jakoś na świtaniu
13     4, 43|        maciorkę, prosto nie do wiary.~Wróciły pod chałupę i Jagusia
14     4, 46|   każde jego słowo z dreszczem wiary serdecznej, jako by tę komunię
15     4, 49|     wieść, zgoła niepodobna do wiary, że wójta aresztowali za