Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          cichym, omroczonym powietrzu.~Sygnaturka na kościele zaczęła dzwonić
 2     1, 3 |          kościele była msza święta, bo sygnaturka przedzwoniła ofiarę i huczały
 3     2, 16|        roziskrzona gwiazdami, modrawa.~Sygnaturka wciąż dzwoniła i jako ten
 4     2, 25|                że zaświegotała właśnie sygnaturka, snadź ksiądz ze mszą wychodził,
 5     3, 26|              jako ta z czystego srebra sygnaturka, jako ten wonny pęd wiośniany
 6     3, 26|             jak pijana.~Aż dopiero gdy sygnaturka zaświegotała na lipieckim
 7     3, 28|             było jeszcze.~Dopiero kiej sygnaturka jęła przedzwaniać, zaczerwieniły
 8     3, 28|           głowy chorego.~- Cie... komu sygnaturka sprawia, że bije się pięścią
 9     3, 34|           rozpierzchali się co chwila.~Sygnaturka akuratnie się ozwała, kiej
10     3, 35|            śpiesznie do kościoła, gdyż sygnaturka zadzwoniła.~Czas już było
11     4, 37|             wyrzekła pochylając głowę.~Sygnaturka zaświergotała w powietrzu
12     4, 38|             weselnej.~A na trzeciego - sygnaturka jako ten ptaszek świergoliła,
13     4, 42| rozczerwienione.~Pokrótce ozwała się i sygnaturka na kościele, a nad lipeckimi
14     4, 45|         miłującą, ale skoro zadzwoniła sygnaturka, rzucił wszystko i poleciał
15     4, 49|                i polne drożyny.~A kiej sygnaturka zaświegotała na kościele,