Tom, Rozdzial

 1     2, 24|          bo wieś była w pierwszym śpiku.~Pono to niedźwiedniki szły
 2     2, 24|       było cichości ni spokojnego śpiku, ni wesołych ostatków.~Co
 3     2, 25|      jakoś...~Cały naród leżał we śpiku, ale sen był ciężki i gorączkowy,
 4     3, 27|           kiej przecknęli jeno ze śpiku, w każde przypołudnie i
 5     3, 28|         przez miedzę, a nikomu to śpiku nie psuje... Juści, każden
 6     3, 29|        świat przecykał z martwego śpiku i prężył się a przystrajał
 7     3, 30|      modre oko, jeszczech bielmem śpiku zasnute, ale już widne do
 8     3, 31| sinościach, zaczęli się zrywać ze śpiku i sposobić do pracy.~Słońce
 9     3, 33|        człowieczą duszę w twardym śpiku zmora dusi, że targa się,
10     3, 36|        chałupę, jeszcze leżącą we śpiku, ale na ostry turkot bryki
11     3, 36|       przeciągał i ślepie tarł ze śpiku, a kto rzucał niekiej jakieś
12     4, 37|            Wieś leżała w głębokim śpiku i jakby na samym dnie ciemnicy,
13     4, 40|       leżała niezgłębiona cichość śpiku. Pietrek chrapał rozciągnięty
14     4, 41|    przecierał tylko oczy kieby ze śpiku a wzdychał markotnie.~-
15     4, 48|      zagwarzyły cichuśko kieby we śpiku, z pasieki zawiały takie