Tom, Rozdzial

 1     1, 10|      jakiegoś cudu, a nic nie mógł poredzić, niczemu się przeciwić!
 2     2, 13|      starczy... musimy, Hanuś, cóż poredzić... szkoda krowy... juści...
 3     3, 28|     tylachna wszystkiego!...~- Cóż poredzić, kiej trzeba! Sam Maciek
 4     3, 28| biedujących nie posłyszeć...~- Cóż poredzić? któryż to ma tylachna,
 5     3, 29|            nie ich to moc ni głowa poredzić wszystkiemu.~A tu na niejedną
 6     3, 33|         przeczytał?... pisane musi poredzić.~- Juści, co poredzi, ale
 7     3, 33|        przeciech, mógł w niejednym poredzić, ale i mógł dobrze sadła
 8     3, 33|           gniewy, bo cóż? mogli to poredzić gospodarzom i wójtowi?~Nawet
 9     3, 33|     przyjacielstwa przyszedł, bych poredzić. Słuchała chodząc oczyma
10     3, 33|            się na baczności.~- Cóż poredzić? co? - odpowiadała, byle
11     3, 34|      gałęzią odganiał, a nie mogąc poredzić puszczał na nich swojego
12     4, 39|    baczności.~- Chciałem wam cosik poredzić.~Nastawiła ciekawie uszów,
13     4, 40|             co już nie mogła sobie poredzić. Przeszło bowiem śniadanie,
14     4, 41|         Kaźmirz z Modlicy umiał se poredzić...~- Ten, co to uciekł do
15     4, 42|           Hale, co bym ta nie miał poredzić! - wykrzyknął oblatując