Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       i parch!...~Wiadro wody pomogło, że wstał i wytrzeźwiał
 2     1, 7 |   kryjąc twarz w zapasce.~Nie pomogło to nic, bo choć nie chciała,
 3     1, 7 |   opamiętania przynaglał, nie pomogło, a potem ino po wsi mówiła :~-
 4     1, 12|    oto nic go teraz nie boli, pomogło widać... że niechby tylko
 5     2, 16|     robiła, nic to jednak nie pomogło, bo ciągle stał przed nią
 6     2, 16|      patrzyli w oczy, nic nie pomogło, wypłakała się do woli i
 7     2, 17| pierzyną zasłaniała głowę nie pomogło, sen nie przychodził, a
 8     2, 25|     przekładał podobnie - nie pomogło.~Aż w końcu i ksiądz przyleciał
 9     3, 27| kosztowały niemało, a rychtyk pomogło tyle, co i te darmowe Dominikowej
10     3, 30| Wstawiał się już nieraz i nie pomogło...~- Żeby ino chciał, ale
11     3, 30| korzeniami napili, rychlej by pomogło...~- Juści, zmarlaka by
12     3, 30|        na darmo wszystko, nie pomogło: rwało ją coraz barzej,
13     3, 31|      i obór.~Jednako i to nie pomogło, a trwoga jeszcze barzej
14     3, 36|   mszę dawali, nic jednak nie pomogło, susza wciąż trwała.~Do
15     4, 38|   żegnała się raz po raz, nie pomogło.~- Organiściak jeno, a jak