Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |  Pójdę już!~- Idź, a siedź do północka i gzij się tam z parobkami! -
 2     1, 10|   posłał po wójta i prawie do północka pił, ale robaka nie zalał...
 3     2, 14|      skrzydłami i piały już z północka, a szum cichy jakby wiatru
 4     2, 15|    zważał, zmełł kaszę i koło północka poszedł do domu; świeciło
 5     2, 21|         Długo, może do samego północka tak się rozmarzała postanawiając
 6     2, 23| trwożnie.~- Jeszcze daleko do północka, pieją ano na odmianę.~-
 7     2, 24|      świat, bo deszcz jakoś z północka ustał, a oni jeszcze radzili...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 8     2, 25|     szronu, ale jakoś zaraz z północka gwiazdy się skryły, pociemniało
 9     3, 27|   warem przejmował.~Nieraz do północka zasnąć nie mogła, chłodząc
10     3, 29|      a po chałupach prawie do północka świeciło się w oknach, że
11     3, 30|        że dopiero koło samego północka zadudniły kopyta na moście
12     4, 40|  drzewa, gdyż jakoś od samego północka podniósł się wiater przedmuchując
13     4, 41|     Przyjdź, Jaguś, choćby do północka czekał będę...~- To poczekaj... -
14     4, 43|       to już połednie?~- Kole północka być musi, wszystkie śpią. ~-
15     4, 48|       samo... czekałam cię do północka... u drugiej byłeś...~Jasio