Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   przyświadczą! - wołała wśród płaczu i krzyków.~Ale świadkowie
 2     2, 13|        powstrzymywała jęków ni płaczu, bo wstawał w niej nagły,
 3     2, 13|       ścianą i zanosiła się od płaczu, a przez drugie okno wyglądała
 4     2, 18|  poczuła, że ma twarz mokrą od płaczu. Zaniesła mleko, ale zapomniała
 5     2, 20|      ogłupiały z zapuchłymi od płaczu oczami, a jak ino mógł,
 6     3, 28|        boleściwym, nieutulonym płaczu roztrzęsiona~Hanka tymczasem
 7     3, 30|     aże do bolu, do krzyku, do płaczu, że ją ponosi gdziesik,
 8     3, 31|      tym katafalku, zapuchła z płaczu i ledwie już zipiąc, wybuchała
 9     3, 33|   smutne, ledwie co obeschłe z płaczu.~- Czegoś to buczała?~Tłumaczyła
10     3, 35|        Jędrek, zanosząc się od płaczu, biegał dookoła nich i skamlał
11     3, 36|   jęczmion trzęsły się jakby w płaczu i gorącymi całunkami przylegały
12     4, 39| połyskliwe jakby od niedawnego płaczu, a Dominikowa czapirzyła
13     4, 39|        się trzęsła od tajonego płaczu, Magda huśtała dziecko,
14     4, 45|       mogła się powstrzymać od płaczu.~Ale już najmilsze były
15     4, 49|        do nich, zapuchnięta od płaczu, a tak zbiedzona, tak nieszczęśliwa