Tom, Rozdzial

 1     1, 4 | Częstochowskiej, ino mówił pacierz za pacierzem spieczonymi wargami, a potem
 2     1, 5 |                co z torbą głęboką i z pacierzem długim szły od drzwi do
 3     2, 13|             drzwiami.~- Weronka swoim pacierzem dzień zaczyna! - szepnął
 4     2, 22|             trzęsą piórkami kieby tym pacierzem dziękczynnym.~Jagusia zaś
 5     2, 22|         obrazem drzwi przytykając, to pacierzem, to tym Imieniem Pańskim.~
 6     2, 25|             takim strachu dziwnym, że pacierzem duszę krzepić musiał; gdzie
 7     3, 30|         drzewinach, że szemrały jakby pacierzem cichuśkim; ludzie zrywali
 8     3, 30|             któren zaś nie ma grosza, pacierzem se to jadło doprawia - opowiadała
 9     3, 33|             też jęły szemrać niby tym pacierzem pierwszym; kwiaty się otwierały
10     4, 37|           przywlekła z tym ochfiarnym pacierzem, wziąć się do obrządzania
11     4, 38|               brzękliwym, rozmodlonym pacierzem, a niekiedy śpiew buchał
12     4, 38|          głosy, jakoby tym wieczornym pacierzem.~Bydło wracało z pastwisk,
13     4, 38|             słońca, że rozmodliła się pacierzem szczęścia, któren nie miał
14     4, 45|             pościeli, to zawdy jednym pacierzem dygotało jej serce:~- Obaczę
15     4, 48|         zamodliło cichym dziękczynnym pacierzem za świętą łaskę dnia odebranego.