Tom, Rozdzial

 1     1, 12|         Prędzej, żeby nie puścił ostatniej pary...~Weszli do stajni,
 2     2, 16|   komornika, jak i u tej biedoty ostatniej, przystrajano się i czekano
 3     2, 22| zakazywał, tak był jeszcze w tej ostatniej godzinie zatwardziały, chociaż
 4     2, 24|      nawet za klamkę brał, ale w ostatniej chwili odrzuciło go cosik
 5     2, 24|       samo.~Więc jakby dla próby ostatniej, by sobie nie oszczędzić
 6     2, 25|   pięściami, ale opamiętał się w ostatniej chwili, pchnął ją tylko
 7     2, 25|      wszystkich borowy, któren w ostatniej chwili się zjawił, że zaś
 8     2, 25|         nim o drzewa potąd, póki ostatniej pary nie puścił.~A potem
 9     4, 37|          włosy i targał światłem ostatniej świecy.~Nie poruszył się
10     4, 38|    chociaż zmęczony i zgrzany do ostatniej nitki, miętosił się radośnie
11     4, 40|         Hanka dźwigając picie la ostatniej krowy - zaraz tu będzie
12     4, 41|         na tę jedną tylko minutę ostatniej radości.~Bo kiej znowu siedli
13     4, 43|     coraz drobniejszy, z jakiejś ostatniej chmury zwieszającej się
14     4, 45|      pieski, a jaki taki zbędzie ostatniej złotówki.~I to jeszcze starszy
15     4, 45|          ale dopiero kiej doszli ostatniej chałupy, rzucił się z nagła