Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |   słońce blade; dzwony huczały nieustannie śpiżowymi ustami, aż trzęsły
 2     1, 4 |        stronę i śpiewał wciąż, nieustannie, aż do wytrzeźwienia:~Da
 3     2, 13|        rozdrganej i opadającej nieustannie.~Biaława ćma się czyniła,
 4     2, 25|        Bo rębacze szli naprzód nieustannie, rozwiedli się w szeroką
 5     3, 27|    gdzie się jeno naród kupił, nieustannie i lamentliwie, niby ten
 6     3, 28|   cichy bulgot kropel bijących nieustannie w wodę, a wszędy szła plucha,
 7     4, 37| obtulały ziemię i deszcz padał nieustannie, to obtarła łzy, westchnęła
 8     4, 37|         sieroce płacze kwiliły nieustannie.~- "Miserere mei Deus" -
 9     4, 37|      strzegąc się Hanki, która nieustannie baczyła, bych której czego
10     4, 38|      Kłęby kurzawy toczyły się nieustannie nad wszystkimi drogami,
11     4, 40|   jakiś kosmaty trzmiel buczał nieustannie.~Spomniał sobie, jak to
12     4, 41|    roiły się ściany, brzęczały nieustannie i cięły wielce dokuczliwie,
13     4, 41|       biły zajadle, trzaskając nieustannie raz, dwa, raz, dwa, i czerwone
14     4, 45|   tylko jedne jaskółki śmigały nieustannie.~Przypołudnie kipiało już
15     4, 45|     bez kapelusza, zaziajany i nieustannie machający kropidłem, zaś