Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |  więcej... złodziej, krzywdą ludzką a procentami, a oszukaństwem
 2     1, 3 |    się do niego przez gęstwę ludzką, aż jej chustka spadła z
 3     1, 10|     kości przepala... nie na ludzką to moc, nie.~A tu już za
 4     2, 16|       że w noc tę krowy mowę ludzką mają, wywołał po cichu Józkę
 5     2, 18|   jeden, obieżyświat krzywdą ludzką się dorobił, a teraz nad
 6     2, 18|    takiej twardości na biedę ludzką w Borynie, stary go wyprowadził
 7     2, 23|   wieś, umilkła nagle wrzawa ludzka, porwały się nawet najsłabsze
 8     2, 24|  minie ogień wieczny ni kara ludzka!~Struchlał ci cały naród,
 9     3, 26|    jeno dopust Boży za złość ludzką i grzechy!~- Pewnie, że
10     3, 27|   ciemną, a jednako kruszynę ludzką mieciesz w gorzkiej śmierci
11     3, 28| biednym dzieje, boć tą biedą ludzką się ano pasą i na niej tłuścieją...
12     3, 30|   wespół z Żydami, a krzywdą ludzką se pomagają... a niechby
13     3, 31|      strzeż się złego, duszo ludzka, i jeno w Bogu miej nadzieję.~-
14     3, 35|    to ciele prędzej zrozumie ludzką mowę niźli kobieta mądre
15     4, 49|    Tego była już za wiela na ludzką cierpliwość, to i nie dziwota,