Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |        nie skończyła, bo ją kowal krzepko ujął pod żebra, nogą otworzył
 2     1, 4 |          spał wciąż w popiele tak krzepko, aż go Jankiel budzić musiał,
 3     1, 11|            Z mazurska, chłopcy, a krzepko!~Krzyknęli w instrumenty
 4     1, 11|      Jagny skoczył, przygarnął ją krzepko i z miejsca rymnął takiego
 5     1, 12|    wydobył ostry kozik, nogę ujął krzepko i jął wydłubywać śruciny
 6     2, 15|          kantar żelazny i trzymał krzepko, nie popuszczał z uwięzi -
 7     2, 16|         na odedniu mróz był znowu krzepko chycił, a że przyszedł po
 8     2, 23|         całym świecie, objęli się krzepko w pas i poszli jakąś dróżką,
 9     2, 25| zmordowany, a i stary trzymał się krzepko, padli właśnie na ziemię,
10     3, 27|           ją przygarnął do siebie krzepko, niby ten smok ognisty,
11     3, 30|    sięgając.~Naraz ktosik ją wpół krzepko ujął, że krzyknęła kurcząc
12     3, 34|         radością i weselem, a tak krzepko i rozgłośnie, jakby kto
13     4, 41|     Pochwycił ją wpół, przygarnął krzepko i całując namiętnie po całej
14     4, 45|     taczki kapotę i buty, ujął je krzepko i pchał tak wartko, jaże
15     4, 49|           garście spluwał, nogami krzepko w zagon się wpierał, przyginał