Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |           jakże, dziewki służebne, komornice albo biedotę taką, co to
 2     1, 8 |              Na wyrobki chodzę, na komornicę zeszłam!...~A stary, że
 3     2, 13|           mają drugie, choćby i te komornice, a lepiej. - A tu na jej
 4     2, 24| pogorzelisku!...~Baby, a zwłaszcza komornice i biedota wszystka, wzięły
 5     3, 31|       wiercąc ślepiami parobków, a komornice zbiły się osobno w kupę
 6     3, 31|     kościołem ostały jeno spłakane komornice, na darmo czekające, że
 7     3, 31|          zastąpiły drogę zapłakane komornice z Kozłową na przedzie.~-
 8     3, 32|     zarządzała Hanka wyzierając na komornice, które pookręcane w płachty
 9     3, 32|            przypięła do roboty, że komornice ostały daleko na zajdach,
10     3, 32|            przygodzie łacno idą.~A komornice, naszeptawszy się o niej
11     3, 34|          od zórz, gdy się pokazały komornice z ciężkimi brzemionami drzewa
12     4, 40|           gdy zaczęły się schodzić komornice, robiące w odrobku za ziemię
13     4, 41|             Na podorówce pod lasem komornice rozrzucały gnój, jaki Pietrek
14     4, 41|            wyrzekł: - Pochwalony! ~Komornice wychodziły posobnie z lasu
15     4, 49|       podłubywał. Przynajęła nawet komornicę, sama też zabiegała, jak