Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       pochował, ułapiło go za grdykę.~Ho! ho!... przy niej, co
 2     1, 3 |    tam nocą, to go ułapiło za grdykę i rzuciło o ziemię, i tak
 3     1, 4 |   powiedział... Jezus! Aże za grdykę go coś ułapiło i łzy same
 4     1, 10|     tej pokorności mam już po grdykę, że więcej nie ścierpię!
 5     1, 11|        konie miał i chleba po grdykę... zachciało mu się bułek,
 6     1, 11| gorsze, kostucha ułapi cię za grdykę i w ślepie zajrzy - nie
 7     2, 14|      czysto, i wszystkiego po grdykę... Co oni tam robią?...
 8     2, 18|       tak ją cosik ułapiło za grdykę i zatkało piersi, że dziw
 9     2, 21|      ułapiło rozrzewnienie za grdykę, że głosu nie mogła wydobyć.~-
10     3, 26|   nieobecnych.~- Aż strach za grdykę łapie, tak cicho na wsi! -
11     3, 28|      że się nażyje dobrego po grdykę; stroi się, po kumach spaceruje
12     3, 32|   cieple wyspali i najedli po grdykę...~- Juści, tyle tej dobroci
13     3, 33|    ludzie mają wszystkiego po grdykę, a ona ledwie się, pożywi,
14     4, 37|     jej spodoba, ułapi cię za grdykę, praśnie w pysk, zadrzesz
15     4, 39|       że miał już chudziak po grdykę twojego kochania, jaże mu