Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |  dopiero kiej zasycili pierwszy głód, jęli pogadywać i smakować
 2     1, 7 |    całym światem.~A że nieraz i głód był, to piesek ptaszka jakiego
 3     1, 9 |   wyżerkę... a dusze pokutujące głód cierpią...~- Przyjdą to?...~-
 4     1, 11|      sobie już nieco podjedli i głód pierwszy zasycili, kowal
 5     2, 14|     Poczuła w sobie taki wilczy głód pracy, takie rozpieranie
 6     2, 16|  jastrząb, a to go zwierz, a to głód, a w końcu i ta kostucha
 7     2, 19|        bieda była w chałupie, a głód już zębce szczerzył za węgłem,
 8     2, 21|        i poniewierka, że często głód, iż ledwie dzieciom starczyło,
 9     2, 21|   Moiściewy, chleb daje rogi, a głód nogi, powiedają. ~- Chciałam
10     2, 22|          na darmo rany ponosił, głód cierpiał, na darmo poczciwym
11     2, 25| niejednemu kończyła się pasza i głód zaglądał do obór, gdzie
12     4, 37|        zaznał a chłodu.~- Co to głód, matko. Turbacje gryzą barzej
13     4, 38|        wstydał się bede... komu głód kumą, temu torba matką -
14     4, 39|        komorników to już prosto głód - westchnęła Hanka.~- Kozły
15     4, 44|  dokuczyło czekanie na słońcu i głód, że całą hurmą ruszyli pod