Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |    chto - Boryna, wiadomo. Ale dobrością z nimi się nie skończy,
 2     2, 13|     kiej przyhołubi, popieści, dobrością zniewoli, przygarnie mocno,
 3     2, 16|       już po nic...~I z wielką dobrością zrobił jej miejsce wedle
 4     2, 19|       podawał każdemu rękę a z dobrością patrzał, to i wnet otoczyli
 5     2, 20|     obmierzł ten stan.~- Złego dobrością nie przeprzesz, a ino jeszcze
 6     2, 22|   srodze; bo obaczył, że z nim dobrością nie poradzi, założył go
 7     2, 24|   wrażę, niech się udusi swoją dobrością, słyszysz, bo za drzwi wszystko
 8     2, 25|   unosił miłowaniem, zniewalał dobrością i był ponad wszystko na
 9     3, 29|    przy chorych krzepiąc swoją dobrością nieboraków, że go już nawet
10     3, 35| dzieciątko i z nieopowiedzianą dobrością przyhołubił a uspokajał...~-
11     4, 37|       barzej ciężko - mówiła z dobrością.~- Płacz płaczem, a rok
12     4, 39|   pocałowawszy w głowę rzekł z dobrością:~- Nie bucz, głupia, Pan
13     4, 40|       do piersi, a przytulał z dobrością i z całego serca. Cisnęła
14     4, 41|        najdzie Hanka - dodał z dobrością.~- Żeby nie Hanka, to byśwa
15     4, 45|        tym Bóg! - powtarzała z dobrością.~Jagusia jeno się uśmiechała,