Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |      Jędrzych ostał i łatał ano dach, że to przeciekał w paru
 2     1, 7 |       widać zielony ze starości dach i ganek świeżo pokryty gontami,
 3     2, 13|         Bartkowi Kozłowi wzięła dach ze stodoły i poniosła w
 4     2, 13|      chłop zdrowy, to byle miał dach nad głową, więcej mu nie
 5     2, 15|      prosto z rzeki i nawet pod dach, do młynicy nie poszedł
 6     2, 15|         biła woda, że trzcinowy dach, wsparty ino na szczytach,
 7     2, 20|       wzięli, takiego bym mu na dach puścił koguta, że kamień
 8     2, 21|         wiszącą na czubach niby dach. Ziemista, spopielała szarość
 9     2, 22|        wiejna, że wicher zerwał dach z chałupy i powyrywał wszystkie
10     3, 29|      jeno ostała z chałupy, boć dach się zwalił do cna i razem
11     3, 31|      choć już od roku wołam, że dach mi zacieka na plebanii,
12     3, 33| sterczały przepiłowane ściany i dach, przypierające do okopconego
13     3, 33|      albo jakiś chłop naprawiał dach, to cosik majdrował we wrótniach
14     4, 40|     wyporządził. Samej słomy na dach wykręcili ze trzy kopy -
15     4, 44|      odwracać podnosząc oczy na dach kancelarii, kaj wlazł stójka