Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          kupują.~- Prawda, prawda. A czyje to ziemniaki kopiecie?~-
 2     1, 3 |            Wielmożny sąd sam obaczy, czyje ono; o, ten ci sarn nos
 3     1, 9 |         Głupiś! Pan Jezus ci na buty czyje zważa, a nie na pacierze...~-
 4     1, 12|           wykrzykuje... pewnie gąski czyje przeszły na jej stronę...
 5     2, 13|         drżała, a te hukania Bóg wie czyje, te wrzaski, te wycia!~Chałupy
 6     2, 17|                A czyjeż to sprzedał, czyje? - zakrzyczał Caban.~- Juści,
 7     2, 25|          insze historie abo śmiercie czyje i co drugiego jako te kamienie
 8     3, 26|           lasu nie wydzielą, co jest czyje, ruchać go nikt prawa nie
 9     3, 29|               Komu smakuje, nie pyta czyje...~Ale na te słowa Jagustynki
10     3, 32|           nie stanie, ale uwidzicie, czyje ostanie na wierzchu!~Odgarnęła
11     3, 33| nierozplątaną kupę, że ani rozeznał, czyje pięście młócą kieby cepami,
12     3, 33|          pięście młócą kieby cepami, czyje głowy się taczają i czyje
13     3, 33|            czyje głowy się taczają i czyje są krzyki. Przywarli się
14     3, 34|             jada i herbatę pija - za czyje to pieniądze? co? Juści,
15     3, 35|            gołe pięście... Obaczymy, czyje będzie górą! A jeszcze to