Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |           szepnął wychylając się z ciemności spod płota jakiegoś.~Przystanęła,
 2     1, 9 |     oceanem dziwnych drgań, ruchem ciemności... błyskami trwogi, niemym
 3     1, 11|         się wrzącym srebrem wskróś ciemności i wskróś wirującej gęstwy
 4     1, 11|        jakby rozdmuchując rzednące ciemności; oknami naglądały kudłate,~
 5     1, 12|          Łapa! - szepnął macając w ciemności za psim łbem, a Łapa wyskakiwał,
 6     2, 13|   studzienne, świst ostry przeszył ciemności, mgły się skłębiły z nagła,
 7     2, 14|     Jagusine oczy znowu wyjrzały z ciemności i modrzyły się w księżycowej
 8     2, 16| świetlistymi drzazgami rozdzierały ciemności, a za nią, jako te służki
 9     2, 17|           nią, przerażenie wiało z ciemności.~I tak wciąż w kółko, to
10     2, 23|            mgieł, drgającej wszędy ciemności i wzburzonego mętu.~Głęboki,
11     2, 23|   rozbielonej śniegowymi brzaskami ciemności jęły się wynurzać jakieś
12     2, 23|           nasłuchiwali rozpatrując ciemności.~Chodźmy do broga, tam będzie
13     3, 30|         Powstał ci znowu w żywe, z ciemności, z mrozów, z pluch się wyniósł
14     3, 30|       srodze rogaty miesiąc i bódł ciemności.~W chałupach światła gasły
15     3, 30|          czerwone krze wybuchały z ciemności.~- A słowo ciałem się stało! -