Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |          pola ojcowe, tę ziemię jak złoto czyste, gdzie i pszenica,
 2     1, 5 |                Nie sprzedawajcie... złoto, nie źrebica... kiej ten
 3     1, 5 |            Ale, pszenica czysta jak złoto.~- Może być, ale wilgotna...
 4     1, 8 |            dziesięć morgów pola jak złoto dałam, i co?... - splunęła
 5     1, 11|       stodoły pełne ważnego jako to złoto zboża, co ino na cepy czeka,
 6     3, 32|            ci to siepie kiej czyste złoto, ciepły i rzęsisty, i rodzący,
 7     3, 32|           Poniechajcie jej: szczere złoto, nie kobieta! Nie wiada,
 8     3, 33|            i nic nie robiły. Czyste złoto takie dzieuchy! A zaś jeszcze
 9     3, 33|             miasta, co ino może, we złoto by ją oprawił. Niech se
10     4, 37|      Niechby jeszcze padało, czyste złoto, nie deszcz.~- Ziemniaki
11     4, 38|           wołał - sprawa czysta jak złoto.~- Obiecanka cacanka, a
12     4, 38| deliberowali.~- Prawda, sprawa kiej złoto, ale czy na to komisarz
13     4, 40|           ją nie przypaliło! Czyste złoto idzie!~Był coraz dalej,
14     4, 49|     potoczył się kiej to pszeniczne złoto i dzwonił kiej złotem ciężkim,