Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         pies - mruknął Boryna ze zgrozą.~- Ja cyganię?! A dyć wszystkie,
 2     1, 4 |         na niego ze zdumieniem i zgrozą, a z często gęsto usłyszał
 3     1, 8 |   świecie, świecie! - jęknęła ze zgrozą.~A skoro wójtowa wyszła,
 4     2, 21|       się sprzągł! Jezus! Jezus!~Zgroza ją poderwała kieby huragan,
 5     2, 24|        oglądać, a coś cicho i ze zgrozą opowiadać.~- Taką trzeba
 6     2, 25| najgorszego; biła od niego jakaś zgroza śmiertelnego grzechu, że
 7     3, 31|          i spoglądając na sie ze zgrozą.~- Konia z wozem ukradły,
 8     3, 34| przejmowało jednakie oburzenie i zgroza.~U Hanki też się zebrało
 9     4, 38|          dziwny strach i zarazem zgroza. ~- Jezu mój, Jezu miłosierny! -
10     4, 39|        patrzyli na ten papier ze zgrozą i strachem, obracając nim
11     4, 41|          tyli świat, na zawdy! - Zgroza go przejęła.~- Tyla poszło
12     4, 48|        jej zapłonęły taką świętą zgrozą i nieubłaganiem, że Jasio
13     4, 48|            dumał z coraz większą zgrozą i wraz z jakimś lubym dreszczem -
14     4, 49|          opowiedział! Czy to nie zgroza, księdzu nawet nie daje