Tom, Rozdzial

 1     1, 11|       stała długo, bezmyślnie zapatrzona w okno. Kolebała się w niej
 2     2, 21|   jadą za nami.~Nie odrzekła, zapatrzona ponuro w mątwę nocy i kurzawy,
 3     2, 24|      we śpiączce śmiertelnej, zapatrzona pustym, wyżartym wzrokiem
 4     3, 30|      na topolową drogę i szła zapatrzona w czerwoną, ogromną kulę
 5     3, 31|   kieby na odpust i siedziała zapatrzona w młodszego niby w obraz.~-
 6     4, 38| Stanęła naprzeciw kiej wryta, zapatrzona w niego rozgorzałymi oczami,
 7     4, 41|       nie odpowiadała, pilnie zapatrzona w księżyc; więc burzył się
 8     4, 45|       a ona jeszcze klęczała, zapatrzona w puste po Jasiu miejsce,
 9     4, 45|      i splunęła.~Ale Jagusia, zapatrzona kajś przed się, przeszła
10     4, 45|     do sadu i leżąc na wznak, zapatrzona w niebo migocące przez gałęzie,
11     4, 47|       wargach, złożyła ręce i zapatrzona kajś, w jakoweś dalekości,
12     4, 47| wargami, błogo uśmiechnięta i zapatrzona przez okno w niebo głębokie,
13     4, 48|   teraz pocznę, co? - pytała, zapatrzona w ten dzień dziwnie pusty
14     4, 49|      a ona leżała kiej kłoda, zapatrzona jeno w rozkolebane nad sobą