Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |               Podnosił głowę coraz wyżej i coraz hardziej, prostował
 2     1, 12|   oprzędzone i weselem wiecznym.~I wyżej leciała, dalej, dalej, aż
 3     2, 14|       snuła się jak pajęczyna, raz wyżej brała, górniej kieby w śpiewie,
 4     3, 26|         wsie nieprzeliczone, coraz wyżej, i wielkie, gorejące, ciepłe
 5     3, 27|          która podnosiła się coraz wyżej niby ten złoty baldach nad
 6     3, 29|           obtulna, podnosiła coraz wyżej, że już coraz dalej sięgały
 7     3, 30|            ogień wynosił się coraz wyżej, budynki płonęły kiej smolne
 8     3, 36|     przesiane, i wznosił się coraz wyżej, leciał kiej ptak wlekący
 9     4, 38|       zielonych.~Słońce niesło się wyżej a wyżej i płynęło kiej ptak
10     4, 38|          Słońce niesło się wyżej a wyżej i płynęło kiej ptak złocisty
11     4, 40|           kiej mrówki, zaś jeszcze wyżej, w nieprzejrzanych dalekościach
12     4, 42|         Słońce podnosiło się coraz wyżej, wisiało już nad kościołem,
13     4, 48| wysokościach i unosiły się jeszcze wyżej, ponad światy.~Słońce już
14     4, 49|         Słońce podnosiło się coraz wyżej, skwar wzmagał się z godziny