Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       świętych nóżków nie czuł z utrudzenia i pić mu się okrutnie chciało,
 2     1, 12|    ziemie świętej, by odpocząć z utrudzenia, utulić swój płacz sierocy
 3     2, 15|        żyła z osobna pruła się z utrudzenia, a śpieszyć się do tego,
 4     2, 15|          częściej mdlała dusza z utrudzenia i coraz częściej chciało
 5     2, 21|       pod krzyżem, ledwie żywi z utrudzenia.~Krzyż stał na skraju lasu,
 6     2, 21|        wyczerpana, ledwie żywa z utrudzenia, z okrwawioną, przesmutną
 7     2, 21|    przednim siedzeniu dygocząc z utrudzenia i nie mogąc jeszcze myśli
 8     3, 26|       krokiem, ledwie dychając z utrudzenia, a barzej i z uciechy serdecznej.~
 9     3, 27|          wody, tak go ścisnęło z utrudzenia.~A jej wtedy dusza ze strachu
10     3, 29|       drętwiały na odwieczerzy z utrudzenia, a i połowy nie było zrobione -
11     3, 30| przyłożyła, usnąć nie mogła mimo utrudzenia. Jakże!... toć Antek ją
12     3, 32|          cóż, choć ręce mdlały z utrudzenia i krzyż dziw nie pękał,
13     3, 34|      powiedziała ledwie zipiąc z utrudzenia. - Zabitych w lesie nie
14     4, 49|         ciężkiej pracy i takiego utrudzenia, iż niejeden zasypiał nad