Tom, Rozdzial

 1     2, 18|    ledwie dojrzany mrok, wicher ustał, jeno z zasp, co groblami
 2     2, 18|   Wieczór już był zapadł, wiatr ustał, kurzawa się uciszyła, ale
 3     2, 21|        stary się wnet zmęczył i ustał, a i Hance sił brakowało,
 4     2, 21| opowiadać, jako już był całkiem ustał, a może by i zamroził się
 5     2, 21|  jeszcze na dwór, wiatr całkiem ustał, uspokoiło się zupełnie,
 6     2, 24|         deszcz jakoś z północka ustał, a oni jeszcze radzili...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 7     2, 25|         była dość widna, deszcz ustał, ino zimny, suchy wiatr
 8     3, 32|   Pogoda się też robiła, deszcz ustał, kapało jeno z dachów i
 9     3, 32|         stanęła większa, wiater ustał zupełnie, choręgwie zwisły,
10     4, 37|        coraz ciszej.~Na drogach ustał wszelki ruch, ludzie już
11     4, 37|     zrazu rozgłośnie, alej kiej ustał wszelki ruch i zwaliła się
12     4, 37|        nagła i trwożnie, wiater ustał, wszystko przytaiło dech
13     4, 38|    spiekę.~A wiater był całkiem ustał i gorąc podnosił się już
14     4, 40| bledziuśkich zieleniach, wiater ustał, zboża zwiesiły ociężałe