Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         przeżegnała się i poszła szeroką, wyboistą drogą ku lasom;
 2     1, 2 |        przez otwarte okno padała szeroka smuga światła i szła przez
 3     1, 5 |          tak całą drogą, że choć szeroka była, a pomieścić się trudno
 4     2, 15|         serce miał wspomogliwe i szeroką rękę, jeno zbyt dufał w
 5     2, 25|     nieustannie, rozwiedli się w szeroką ławę i z wolna, w milczeniu
 6     3, 26|        la Kłębowej wyjęła fryzkę szeroką, wzburzoną i kolorową nicią
 7     3, 29|    otwartych wielkich drzwi biła szeroka smuga światłości.~Wkrótce
 8     4, 38|      dziady we dwa rzędy czyniąc szeroką ulicę i wykrzykując na różne
 9     4, 40|        Od skargi do wyroku droga szeroka. Ale trza to będzie wziąć
10     4, 40|          we świetle, lejącym się szeroką smugą aż w sad.~Wieczór
11     4, 42|    głęboką uciechą, wychodząc na szeroką, wyboistą drogę za młynem
12     4, 44|          dłonią oczy wyzierał na szeroką drogę, obsadzoną pokrzywionymi
13     4, 45| przyrzuciła z dumą, wdając się w szeroką pogawędkę o synu, lubiła
14     4, 45|          na pożegnanie i poszedł szeroką miedzą ku wsi czytając kiej