Tom, Rozdzial

 1     1, 11|        ta róża najśliczniejsza stojała w pośrodku, a cała w białościach,
 2     1, 11| trzymały i strzegły, a Jagusia stojała w pośrodku: chciał z nią
 3     1, 11|   mucha to la Dominikowej, nie stojała ona o darmochy, bo swojego
 4     2, 22|  figurę Częstochowskiej, która stojała przy drodze na rozstajach.~
 5     2, 23|         kieby śmierć przy mnie stojała, a tak mnie cosik podrywa,
 6     3, 27|     pozawierane, a potem długo stojała pod ścianą trwożnie nasłuchując...~-
 7     3, 29|       inszego - oto, że ziemia stojała odłogiem, bo nie miał w
 8     3, 30|    cosik; na stopniach ołtarza stojała z daleka młynarzowa i organiścina,
 9     3, 33|      cmentarz, kaj pobok bramy stojała mała kapliczka z figurą
10     4, 37|        o płot pleciony wsparta stojała Jagusia, jakoś smutnie wzdychająca.~-
11     4, 38|   niemym podziwem, gdyż ziemia stojała przystrojona kieby na te
12     4, 48|      na nią bezwolnie, jeszcze stojała w miejscu wpatrzona w niego
13     4, 48|      pan Jasio ani spojrzał...~Stojała przed nim spłoniona kieby
14     4, 48|     byli na topolowej, a matka stojała tuż przed nimi z groźną