Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        razy, aż mu łzy w oczach stanęły.~- Tęga jucha! - i rękawem
 2     1, 7 |    rozlała się szeroko, aż łąki stanęły pod wodą, a kapuśniska jako
 3     2, 16|    wisiały w powietrzu... rzeki stanęły... słońce jakby zakrzepło...
 4     2, 17|     jakby kamieniem.~Aż jej łzy stanęły w oczach z tego spostponowania
 5     2, 20|        Balcerków.~Jakoż wkrótce stanęły księże sanie przed gankiem,
 6     3, 29|        poleciała za nią Józka i stanęły wystraszone nad cebrzykiem,
 7     3, 31|      rychło się rozwiały i pola stanęły na słonecznej jaśni, że
 8     3, 32|         przesiąkłe wodą zagony.~Stanęły wnet do roboty, po dwie
 9     3, 33|        się lały ku ziemi, zboża stanęły przygięte, kieby zasłuchane
10     3, 35| przypołudniowej cichości drzewa stanęły bez ruchu, jeno niekiedy
11     4, 38|        do drzwi kościelnych, to stanęły na szczerym słońcu pod parkanem,
12     4, 39|       rozebrać - prosiła Hanka.~Stanęły nad nią pełne niepokoju
13     4, 39|      Jagna uniesła się z ławy i stanęły naprzeciw mierząc się ślepiami
14     4, 42|         było się pokazało, pola stanęły w roziskrzanych rosach i