Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |     jedną szkapę i piachy były srogie, ale rozebrało go nieco,
 2     1, 7 |     nikaj nie było, ino piachy srogie a parzące, bo słońce przypiekało
 3     1, 7 |        paskudne i one faryzeje srogie wiedły Pana na umęczenie -
 4     2, 15|    skrzytwy, pluchy czy śniegi srogie, wzwyczajał się był do tego
 5     2, 16|      paskudne, między heretyki srogie! a w ubóstwie takim, w taki
 6     2, 18|    kościołem piętrzyły się tak srogie zaspy, że całkiem ogrodzenie
 7     2, 22|  odbieżyć i ruszać na one boje srogie.~Ale królewski parobek u
 8     2, 24|    serca, wzburzenie głębokie, srogie kołysało tłumem, błyskało
 9     2, 24|      samego nieba, spadają nań srogie potępienia słowa i cały
10     2, 25|          Nie opierali się, boć srogie twarze, kije, widły, cepy
11     3, 32|     Odgarnęła włosy z twarzy i srogie, pełne zawziętości oczy
12     3, 32| zielonych zbożach, i może zimy srogie spomina...~Jaguś o Antku
13     3, 35|       i zmożona wreszcie przez srogie boleście padła z rozdzierającymi
14     4, 37|       chytroście, oszukaństwa, srogie uciski a złodziejstwa, że