Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |     jakby sennym majaczeniem, a smutek wstawał z pól przegniłych,
 2     1, 9 |        po ścieżkach i dróżkach.~Smutek przejmujący padł na wszystkie
 3     1, 11|        śpiewają sobie -~A da na smutek, Jagusiuu, tobie...~Hej !~
 4     2, 15|       mu mierzło i przeżerał go smutek - głęboki smutek, co jak
 5     2, 15|   przeżerał go smutek - głęboki smutek, co jak ten jastrząb wrzepił
 6     2, 15|          komu radość była, komu smutek, komu zaś ni jedno, ni tamto -
 7     2, 24|      jakiś ciężki, niezwalczony smutek czepił się duszy i tak ją
 8     2, 25|          drzewiny się trzęsły i smutek wiał światem całym, pustka
 9     3, 31| przygniatało świat wszystek, to smutek ogarniał dusze, ludzie chodzili
10     3, 32|      coraz bujniejszy i sroższy smutek~Zapłakane oczy nic nie widziały
11     4, 37|      nie wypowiedzieć, a dziwny smutek owiewał chałupy i dziwna
12     4, 37|   omroczył ciężki, beznadziejny smutek i przywaliła bezgraniczna
13     4, 46|        nad ich głowami, a jakiś smutek przejmował serca.~Jagusia
14     4, 48|    serce i przez ten śmiertelny smutek.~Proboszcz od ołtarza żegnał