Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       szacunkiem w szczypty, nie śmiejąc przy nim zażywać.~- Juści,
 2     2, 20|       powrócił, wyszła zaraz nie śmiejąc księdzu spojrzeć w oczy.~-
 3     3, 26|  patrzała w nią jak w obraz, nie śmiejąc już dopytywać. ~- Mój Jezu!
 4     3, 27|        warowała jego oczu, a nie śmiejąc pytać.~- Widziałem się z
 5     3, 30|          oczy podziwu pełne, nie śmiejąc dychać ze wzruszenia, a
 6     3, 31|         kupę kiej kuropatki, nie śmiejąc cisnąć się na oczy dobrodzieja,
 7     3, 33|      ustępowała mu pokornie, nie śmiejąc się już bronić, a jeno prosząc
 8     3, 34|      wami napił na zgodę - rzekł śmiejąc się Jambroży.~- Naści, szkła
 9     4, 37|       nogi jeno go obłapiły, nie śmiejąc się już w niczym przeciwić.~-
10     4, 38|    sparzone.~Wzdrygnęła się, nie śmiejąc ust otworzyć. Mówił jeszcze
11     4, 38|      Bajdurzyli też kiej pijani, śmiejąc się, bijąc pięściami w stoły
12     4, 41|       kochane, pomóżcie! - wołał śmiejąc się i płacząc na przemian,
13     4, 42|         z zapartym oddechem, nie śmiejąc się poruszyć, zaś stara
14     4, 45| czerwieniła się na przemian, nie śmiejąc podnieść oczów.~I cały czas