Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |        siedzenie, otrzepał się ze słomy i ruszył prosto do Mordki,
 2     1, 4 |         podniósł się, otrzepał ze słomy i wolno jął się przebierać
 3     1, 5 |           jakiegoś półkoszka spod słomy wyzierał ryj karmnika i
 4     1, 5 |         murem klasztoru na garści słomy, że to błocko w tym miejscu
 5     1, 8 |         Witka sprał, bo pod krowy słomy nie przyrzucił i leżały
 6     1, 9 |    wysmarować i nowe wiechetki ze słomy przyciąć - Kuba go wygolił,
 7     2, 13|       drzazeg z jakiejś deski, to słomy podtykała, że wreszcie gałęzie
 8     2, 13|         to stare sito podarte, że słomy opajęczonej więcej w nim
 9     2, 15|         tak letko niby ten snopek słomy, ponieść i rzucić do wody!
10     2, 23|         za sobą wielgachną wiązkę słomy, przystanął na mgnienie,
11     3, 29|     galanty pędzel wyrychtował ze słomy.~I polazł dalej.~U Wachników
12     3, 29|    połamanego drzewa i przegniłej słomy z poszycia.~- Macie szczęście,
13     3, 35| zapamiętali... jako ogień ima się słomy, ale zeźre i murowańce,
14     4, 40|     Mateusz go wyporządził. Samej słomy na dach wykręcili ze trzy