Tom, Rozdzial

 1     2, 16|     wielce czujące, zapłakała rzewliwie nad Pańską niedolą, a Jaguś
 2     3, 27|     rozsypywał się nad ziemią rzewliwie, aż ją od tych głosów sparło
 3     3, 29|    matki rodzone! - szlochała rzewliwie, obłapiając się z nimi tak
 4     3, 30|     biedotą się upominał. Tak rzewliwie owe krzywdy Pańskie na oczy
 5     3, 35|     we świat, pódę! - skamlał rzewliwie popłakując.~- Psiachmać!...
 6     3, 36|     przez stado, skarżyła się rzewliwie.~I tak bez przemian szły
 7     4, 37|       płakała tam długo i tak rzewliwie, jaże ją sama Hanka sprowadziła
 8     4, 37|       ojcową trumnę zawodziła rzewliwie, na nic nie bacząc.~Zaś
 9     4, 39|     rozpłakała się i chlipiąc rzewliwie, mówiła przez łzy:~- Wola
10     4, 41| Odrobicie we żniwa.~Zapłakała rzewliwie, nie mogąc wykrztusić tego
11     4, 41|        Rozpłakała się nagle i rzewliwie kiej dzieciątko.~- Jakże
12     4, 42|       bowiem Pańskie zabłagał rzewliwie i tak ze wszystkiej duszy,
13     4, 42|       Nastusia rozpłakała się rzewliwie, a Szymek bzdyczył się czegoś
14     4, 47|      szlochaniem, skarżył się rzewliwie:~- Boże mój, jakie to straszne,