Tom, Rozdzial

 1     1, 3 | zawisłej nad ziemią świętą, nad rodzoną...~Dopiero pod lasem przecknął
 2     1, 3 |         ci gnatki porachuję, że rodzona nie pozna.~A na to Jewka
 3     1, 5 |         zimę...~Jesień to była, rodzona matka zimy.~Ino się tym
 4     1, 6 |        bezczucie, jak ta ziemia rodzona w jesienne martwe noce -
 5     2, 21|        się nie boi, toć jakby z rodzoną matką się sprzągł! Jezus!
 6     2, 24|     dość obrazy boskiej, żeby z rodzoną macochą... a tu podpala
 7     2, 24|         po rękach kiej tę matkę rodzoną.~Stary zaś posłyszawszy
 8     3, 28|         się czerwoną oblejesz i rodzona matka cię nie pozna!...~
 9     3, 30|      Pietrek ci to? a to by cię rodzona nie poznali!~- Burkową skórę
10     3, 31|          na pola, co niby matka rodzona tuliła na podołku dzieciny
11     3, 31|         wywarze z olszyny, że i rodzona matka potem nie rozpozna,
12     4, 37|        do oczów.~- Świętaś ty i rodzona! Święta - wyrzekła pochylając
13     4, 41|     podzieję, kaj? I żeby to me rodzona matka tak krzywdziła! -
14     4, 42|       Dopomóż, Jezu miłosierny! Rodzona mać me ukrzywdziła, Tobie