Tom, Rozdzial

 1     1, 10|       la tego nie potrza mu się przeciwić. Niech się żeni, niech ma
 2     1, 10|      mógł poredzić, niczemu się przeciwić! A bo to raz przychodziły
 3     3, 28| obrzucając go srogimi oczyma.~- Przeciwić się dobremu i ze złym kumać
 4     3, 33|         nikto nie śmiał się jej przeciwić ni w poprzek stawać. A tu
 5     3, 35|       wiedziała... mogła się to przeciwić?... a teraz wszyscy na nią,
 6     3, 35|       złością.~- Ani mi się waż przeciwić, bo cię wygonię na cztery
 7     3, 36|  świtania... - jąkała bojąc się przeciwić.~Rozglądał się bystro i
 8     4, 37|        śmiejąc się już w niczym przeciwić.~- Ja wam tu dam! Widzicie
 9     4, 44|    Antek, ale i strach było się przeciwić naczelnikowi a zadzierać
10     4, 44|   szkoły, nie dawać ani grosza, przeciwić się, a juści, tylko parobkowi
11     4, 44|  wypadnie postawić szkołę niźli przeciwić się urzędom. A że po naszemu
12     4, 44|         to nie będzie śmiał się przeciwić.~Ale już nie było nijakiej
13     4, 46|         Hale, nie sposób się im przeciwić, ani mowy o tym...~- Niechby
14     4, 49|        Śmiałby to całej wsi się przeciwić! Kiej wszystkie, to wszystkie!~