Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   modlitewnie, a padną wnetki w proch przed Majestatem, ukrytym
 2     1, 4 |            Ja dam strzelbę, dam proch, dam, co potrzeba... a Kuba,
 3     1, 4 |     słyszy?... Całego rubla! Za proch Kuba zapłaci piętnaście
 4     1, 4 |        za sarnę... a niby ja za proch piętnaście... całego rubla!...
 5     1, 9 |    dacie? Co? - błagał.~- Ale.. proch to myśli, głupi, że darmo
 6     2, 13|        gardziele, dusze padły w proch ,lute przerażenie załopotało
 7     2, 13|      starte lotem podniebnym na proch, świat zasypywały, przysłoniły
 8     2, 24|    duszę miała jakby zetloną na proch, to w sercu poczuła jakąś
 9     2, 25|  niechby się kto sprzeciwił, na proch by starli, na cały świat
10     3, 26|  wszystko jakby z nagła padło w proch przed majestatem i zamilkło
11     3, 29| zmierzchu, kieby ze startego na proch szkła uczynionego.~- Jeśli
12     4, 37|         dech i padło na twarz w proch ziemi, bo oto ze świtowych
13     4, 38|    nagle.~- Nie, nie... jeno mi proch wleciał do oka.~- Jak widzę
14     4, 45|        duszy, padała na twarz w proch, przywierając wargami do